سارا پینسکر خواننده/ترانه‌سرای آمریکایی است که از موسیقی به دنیای ادبیات علمی‌تخیلی مهاجرت کرده است. او اولین اثرش در این ژانر را، با عنوان «نمردن در تکزاس مرکزی»، در سال ۲۰۱۲ و بعد از آن هم بیش از پنجاه داستان کوتاه نوشته و منتشر کرده است. او برای «در سرخوشی، با آگاهی از ورطه» جایزهٔ یادبود تئودور استرجن سال ۲۰۱۴ را دریافت کرد و برای «بانوی ما در جادهٔ باز» فینالیست جایزهٔ نبیولای سال ۲۰۱۵ شد. آثار دیگر او نامزد یا برندهٔ جوایز دیگری شده‌اند که می‌توانید در وبگاه خودش یا ویکیپدیا بخوانید!
استفاده از درون‌مایه‌های تفکربرانگیز، سبک روایت متقن و دلاوری سارا در خلق ایده‌ها و مفاهیم تخیلی جایگاه او را در مقام یک نویسندهٔ ژانری برجسته تثبیت کرده است. او از این سبک برای پرداختن به مشکلات فعلی جوامع بشر و روابط انسان‌ها می‌پردازد و اثرات فناوری، ماهیت تکاملی هنر و پیامدهای تغییرات اجتماعی را پیش چشم خواننده می‌گذارد. او در روایتش احساس و عواطف بشری را به کار می‌گیرد و به داستان‌هایش عمق می‌دهد.
پسری که این بار جادوگر دربار خواهد شد بچهٔ بی‌رحمی نیست. نه مثل قبلی یا یکی قبل‌ترش. او هیچ‌وقت از فنجان کارِل نابینا چیزی نخواهد دزدید یا بچه‌های کوچک‌تر را برای گرفتن شیرینی‌شان نخواهد زد یا سگ را با لگد نخواهد کوفت.
فضای استعاره
فضای استعاره جایی برای لذت بردن از ادبیات گمانهزن.
«همه داستانها استعارهاند. داستان علمی تخیلی هم استعاره است. به نظر، آن چه علمی تخیلی را از شکلهای قدیمیتر داستان جدا میکند استفاده آن از استعارههای جدید است.»
