مایکل سوانویک (Michael Swanwick)
سوانویک از دههٔ ۱۹۸۰ مشغول به داستاننویسی در ژانر علمیتخیلی بوده و تا کنون دهها رمان و داستان کوتاه نگاشته و منتشر کرده است. او به سوژههایی از فناوری، سیاست و جامعه بیشتر علاقه نشان میدهد و مفاهیم تخیلی و شخصیتهای پیچیدهای در نوشتههایش ارائه میکند.
جایزهٔ نبیولای ۱۹۹۲ برای «ایستگاههای جز و مد» و «دختر اژدهای آهنین»، اثری فوق العاده در ژانر فانتزی تاریک، جزو دستاوردهای ادبی او است. او پای ثابت انجمنهای ادبیات علمیتخیلی و فانتزی و سخنران مدعو بسیاری از رویدادهای ادبی این حوزه است.
این نویسنده را برخی در ردهٔ سایبرپانک قرار میدهند و عدهای نیز اومانسیت میدانندش؛ خودش اما عقیده دارد که جایی بین این دوست. در گرایش سوانویک به تخیل به همین گفتهٔ از خود وی بسنده میکنیم: «شاید حقیقت غریبتر از تخیل باشد. ولی قبول کنید که خیلی کمتر از آن لذتبخش است! به همین دلیل است که تا جایی که بتوانم، سراغش نمیروم.»
آثار در فضای استعاره
مارتا نگاهش را به روبرو دوخت و تمرکزش را روی راه رفتن نگاه داشت. مشتری یک طرفش بود و تنوره دایدالوس طرف دیگرش. چیز خاصی نبود؛ تنها راه رفتن و کشیدنِ پرزحمت، راه رفتن، کشیدن. مثل آب خوردن.