رابرت هاین‌لاین، که سال ۱۹۴۱ سخنران افتخاری سومین گردهمایی بین‌المللی علمی‌تخیلی
در دنور ایالات متحده بود، این طور گفت: «من مدتهاست علمی‌تخیلی می‌خوانم و در این
راه همان پروسه‌ای را پشت سر گذاشته‌ام که همگی شما تجربه کرده‌اید: نارضایتی والدین
و تمسخر و نگاه‌های عجیب از سوی دوستان و نزدیکان به خاطر خواندن آنچه آن را «آت
و آشغال» می‌دانستند.
به قول قدیمی‌ها الوعده وفا! پس از سه پیش‌شماره و دو ماه مرخصی استحقاقی برای هیأت تحریریه، اولین شماره‌ی مجله‌ی گروه ادبیات گمانه‌زن (آکادمی فانتزی) را به همه‌ی علاقمندان ژانر ادبیات گمانه‌زن تقدیم می‌کنیم.
تخیل ابزار پول درآوردن نیست. هیچ جایگاهی در دایرهٔ لغات سودآوری ندارد. تخیل سلاح نیست ،گرچه همۀ سلاح‌ها به کمک آن به وجود می‌آیند و استفاده یا عدم استفاده از آن‌ها به تخیل بستگی دارد.
رمان «کتاب‌خورها»، نوشتهٔ «سانیی دین»، یک فانتزی تاریک و گیرا است که زندگی دختری را نقل می‌کند از یک گونهٔ غریب و انسان‌وار که خوراکشان کتاب و کاغذ است و نوشیدنیشان جوهر. این انسان‌واره‌ها دانش را از خوردن کتاب فرا می‌گیرند…
«شیطان لاپلاس و داستان‌های دیگر» یک مجموعه داستان کوتاه منتخب از نویسندگان معاصر علمی‌تخیلی است که به ترجمه «امیر سپهرام» و توسط انتشارات تندیس چاپ و منتشر شده است.
ایران دهه ۱۴۴۰ را چگونه تصور می‌کنید؟ ابرقدرتی پیشرو با مرزهایی گسترده یا قلمروی آشوب زده و بی‌سامان؟ جامعه‌ای در قهقرا یا مردمی مجهز به نوین‌ترین فناوری؟ چنان نزدیک به امروزمان که مردمانش نمی‌دانند در دیروزند یا امروز؟
زمانی نویسنده‌های سیاه‌پوست ادبیات گمانه‌زن به سختی جایی برای آثارشان روی قفسه‌های کتاب پیدا می‌کردند. چنان که ساموئل آر. دیلینی در مقاله «نژادپرستی و ادبیات علمی تخیلی» به سال ۱۹۹۸ نوشته بود،
همه داستان‌ها استعاره‌اند. علمی تخیلی هم. آن چه آن را از شکل‌های قدیمی‌تر داستان جدا می‌کند استعاره‌های جدید است.
فضای استعاره
همه داستان‌ها استعاره‌اند. داستان علمی تخیلی هم استعاره است. به نظر، آن چه علمی تخیلی را از شکل‌های قدیمی‌تر داستان جدا می‌کند استفاده آن از استعاره‌های جدید است.
